Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/749

i dwa papierki zręcznie wyrzucone, upadły pod nogi trzem podróżnym.
 Moniak je podniósł.
 — Nakoniec — zawołał — dały nam znaki życia! — wiedziałem dobrze, że nasze spojrzenia nie były daremne.
 Spojrzawszy na oba papiery, okazał śmieszne niezadowolenie.
 — Oh! kobiety... kobiety!... — rzekł — zawsze przewrotne i dwuznaczne... przecież ja na nich spoglądałem... a one was wybierają...
 — Nas? — zapytali razem młodzieńcy.
 — Dowiedziały się o waszych nazwiskach mówił daléj nabob — od konduktora w Laval albo w Alençon... to co jest pewném, ze Wasze nazwiska są na adressach.
 Na jednym z biletów było: do pana Stefana Moreau — na drugim: do pana Rogera de Launoy.
 Gdy je odpieczętowali, zawierały tylko te wyrazy:
 „Tego wieczora o ósmój przed kościołem Panny Maryi.”