Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/766

nomii portugalskiéj. Co do Bibandiera, kilka tygodni dobrego bytu tak dalece go zmieniły, że jego nowa tusza mogła mu służyć za maskę. Jego twarz niegdyś wyżułkła, kwitnęła dziś rumieńcem, a kościste lica wyrównały się i w ogólności cała postać przybrała obszerniejsze rozmiary.
 — Ah! — odezwał się Błażéj — czy prędko włożysz na siebie twój gorset panie baronie?
 — To dziwno jak ja tyję! — odpowiedział Bibandier uśmiechając się do siebie w lustrze — ten łotr fryzjer dotąd nie nadchodzi.
 — Amerykaninie! — rzekł Błażéj.
 Robert podniósł głowę z żywością.
 — Spojrzyj proszę na pana barona... czy nie jest teraz brzydszy jak dawniej?
 — Daleko brzydszym — odpowiedział Robert, pogrążając się znowu w swym rachunku algebraicznym, a Bibandier wzruszywszy ramionami, obrócił się na napiętku.
 — Moi mili... — szepnął — jak uważam jesteście zazdrośni.
 Ściągał sznurówkę z całéj siły i krzywił