Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/809

siebie: jakby oni postąpili, gdyby też nas ujrzeli?
 — Poznaliby nas.
 — Być może... bo dopiero dwa miesiące jak żyjemy w nędzy... ale czy się ich pojazd zatrzyma kiedy... i czy oni do nas zejdą...
 Djana nic nie odpowiedziała. Cyprjana zaś uśmiechnęła się gorzko.
 — Śpiewaczki uliczne... — szepnęła — dreszcz mnie przejmuje na samo wspomnienie, gdyby Roger odwrócił głowę odemnie...
 — On tego nie uczyni, również jak i Stefan odpowiedziała Djana — jestem pewną... całém naszém nieszczęściem jest, że nie możemy się z nimi spotkać... gdybyśmy były wsiadły do dyliżansu wraz z nimi, nie znajdowałybyśmy się dziś w tak opłakanym stanie.
 — Czyliż nie powinni się byli domyślić.
 — Oni o niczém nie wiedzieli... mniemali że jesteśmy w Penhoelu,.. oh! to było nasze pierwsze nieszczęście, gdyśmy nie ujrzeli ich na wyznaczonej schadzce przed kościołem Panny Maryi... czy przypominasz sobie, jakeśmy się zasmuciły wówczas, spodziewając się przez cały dzień przyjemności wieczoru.
 — Jakieśmy długo czekały...
 — Nie przyszli... Czy wiesz kochana siostro... często mnie to pociesza gdy mówię