Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/908

 — Nie rozumiem pani...
 — Jakto nie... najlepszy tego dowód, że nie kaleczysz francuszczyzny.
 — Pani... — rzekł Bibandier.
 Poczém dodał odwracając się do niéj:
 — To musi być zazdrość...
 — Oh to prawda, że umieram z zazdrości... — przybywam z daleka do ciebie... ah! lepiéj ciebie lubiłam w twym dziurawym kaftanie... wtedy byłeś wiernym... ah! panie baronie... wiadomo ci jak się kobiety mścić umieją... mam wielką chęć powiedziéć wszystkim że jesteś grabarzem z Glenaku...
 Były ułan wiercił się na miękkich poduszkach, jakby były nabite szpilkami.
 — Nie znam pani...
 Bajaderka oparła swoją piękną główkę na łokciu i przypatrywała się przez otwory maski.
 Baron był jak na torturach.
 — Musieliśmy odziedziczyć spadek... bo 50 sztuk sześcio-liwrowych nie byłyby dostateczne do wystąpienia na wielkim świecie...
 — Hrabio! — zawołali stojący przy stoliku — nieszczęśliwy w grze, szczęśliwy w mi-