Ta strona została przepisana.
WŁODARZ
Niebożysko! Poczciwina;
Lecz żywie Bóg! traf takowy
Nieprzyléga do méj głowy.
Jakoś mi się to nie skleca,
By najtęższa nawałnica,
Mogła zwalić Chrześcianina,
I przerzucać przez zagony;
A dopiero-że u kata,
Nieboszczyka Jegomości,
Który mógł w karbach grzeczności
Trzymać wszystkie wiatry świata,
Filarem swoiej persony.
PAN WOJCIECH.
Jak to było, dość, że było.
Dokumentów przecz w tej mierze?
A ja zasię temu wierzę;
Bo jak się to już mówiło,
Od nieboszczki mam mosanie
Mojej matki to podanie.—
A słyszałeś o piskorzu?
WŁODARZ
Nieprzypomnę.
PAN WOJCIECH.
Wzdyć Grzegorzu!
Nic nie wiécie, Ale pierwéj,
Miodek krótkiéj godzin przerwy;
Wzmoże język, zaśpi troski. —
Ot-że raz przybył do wioski,
