Ta strona została przepisana.
We mnie; ojcu rzecz opowiem,
Co mi poradzi, obaczę,
Co zrobi dla ocalenia
Naszéj cześci, życia, mienia.
SCENA X.
(Wchodzą Ines i Izabella).
Ines.
Kuzynko, zawsze te płacze?
Serce nosić takie smętne,
To nie żyć, — to śmierć wciąż stwarzać.
Izabella.
Ineso, mamże powtarzać\
Tobie, że mi życie wstrętne?
Juan (n. s.).
Powiem, by się chciał postarać...
— Co? Ona? Duszy méj kacie,
Zabiję!
(Wyciąga sztylet).
Ines.
Kuzynie!
Izabella.
Bracie,
Co chcesz uczynić?
Juan.
Ukarać,
Ześ na hazard wystawiła
Dziś mój honor i me życie.
Izabella.
Stój.
Juan.
Niech ci śmierć na pokrycie
Hańby służy i mogiła.
(Chce przebić).
