Ta strona została uwierzytelniona.
AKT PIERWSZY.
SCENA I.
Występuje Adam. Muzyka gra. Chór Aniołów zwolna wychodzi.
Niewiedza.
Ach, co za postać, sierścią odziana!...
Dreszcz mnie przechodzi...
Cóż ona znaczy?
Mądrość.
Nie bój się, dziecię! To postać znana —
to Adam, rodzic, w szacie prostaczej.
Podczas gdy kapłan się przygotuje
do swej ofiary, on z wielką skruchą
za swoje grzechy głośno żałuje,
winy wyznając Bogu i duchom.
Niewiedza.
Więc to są duchy, co za nim kroczą?
