Ta strona została przepisana.
Tam gdzie dalej już nie sięga
Niezmierzony wszechświat boży,
I tam jeszcze jej potęga
Nowe światy sobie tworzy.
POETA I WINO.
Nie chcę by mi w podarek
Dano wieniec laurowy,
Inny dar od madjarek
Przyjąć jestem gotowy.
Gdy chcą głowę niech moją
W liście winne przystroją...
Bo liść winny, syn pieśni
W swej są doli rówieśni.
Los tak samo uczynny
Wieszcza i krew obdarza,
Wina duszą płyn winny,
Pieśń jest duszą pieśniarza
Gdy się dusza rozpłynie
Czy to w pieśni, czy w winie,
Krzew i pieśniarz umiera,
A świat sobie zabiera
Ich spuściznę jedyną:
Wdzięczną piosnkę i wino.
