się z nich do syta z ich żenami a swemi miłośnicami, które chlubią, się iż dobrze odegrały sztukę[1] y źrzetelnie wystrychnęły na dudka pana męża.
Bywaią wszelako niektórzy mężowie podeźrzliwi, którzy węszą iakowąś złą wróżbę w tym oporze y nie kontentuią się tem iż widzą ie tak się wzdragaiące; iako wiem iednego który gdy pytał żenę, czemuby była tak oporna y utrudniaiąca y czy hydziła się nim tak barzo, ona, mnimaiąc iż się tem zasłoni y oddali pozór wzgardliwości, rzekła mu iż się boi aby iey nie uczynił co złego. Aż on: „Tedy musiałaś snadź iuż tego poprobować, żadnego bowiem zła nie można poznać wprzódy nie doświadczywszy?“ Ale ona, szczwana, przecząc temu, odparła iż słyszała to od niektórych towarzyszek, które były zaślubione y tak ią przestrzegały. „Oto, wierę, piękne przestrzegania y pogwarki“, rzecze mąż.
Ine iest ieszcze likarstwo, którem posługuią się białe głowy: to iest aby pokazać nazaiutrz po zaślubinach bieliznę splamioną kropelkami krwie, które te biedne panienki rozlewaią przy ciężkim trudzie wydzierania im prawiczeństwa; iako czyni się w Iszpaniey, gdzie pokazuią publicznie przez okno rzeczoną bieliznę, krzycząc wielgim głosem: „Virgen la tenemos. Uznaliśmy ią bydź dziewicą“.
Owo słyszałem równie, że w Witerbie ten obyczay takoż się zachowuie. Y, iako że te które iuż dawniei przeszły przez piki nieprzyiacielskie, nie mogą uczynić tey demonstracyey własną krwią, wpadły na myśl, iako słyszałem (y iako wiele młodych kortezan w Rzymie mi
- ↑ La Nanna Aretina, w rozdziale o kobietach zamężnych, zaleca podobne sposoby dla ocalenia pozorów dziewictwa.
