dobrze iak przed zaślubinami), mimo to nalazł ią tak obszerną a przestroną co do szyrokości, iż tak przemówił: „Hoho! eyże? tyżeś to iest owa niewinna prawiczka tak ciasna a wązka iako mi mówiono? Ha! toćże masz tego na dobry sążeń, a zaś droga iest tak szeroka a bita, że niema obawy się zabłąkać“. Wżdy musiał wziąć co było, y przełknąć słodziutko: ieśli bowiem pirsziy mąż nie tknął iey, iako była prawda, siła się zato nalazło inych w iego miesce.
Cóż mamy powiedzieć o niektórych matkach, które, widząc niemoc swoich panów zięciów (czyto że maią urzeczone przyrodzenie abo iny defekt) czynią się rayfurkami swoich córek; tamte zaś, aby zyskać wiano wdowie, dopuszczaią się do inych y często daią się w ciążę zapędzić, aby mieć potomków a spadkobierców po śmierzci męża?
Znam iedną, która doradziła to córce, y w rzeczy tamta nie oszczędzała niczego, wżdy nieszczęście dla niey było iż nigdy się iey nie powiodło. Takoż znam iednego znowu, który, nie mogąc nic sprawić ze swoią żeną, zmówił swego lokaia, tęgiego zucha, aby wszedł do łoża żeny y wziął iey dziewictwo we śnie y ocalił iego reputacyą; ba ona się spostrzegła y pachołek nic nie wskórał, z czego wyniknął długi proces: w końcu unicestwili to małżeństwo.
Tak samo uczynił król Hendryk Kastylski[1], który, iako to podaie Baptista Fulgozyusz, widząc iż nie może żenie spłodzić dzieci, wziął do pomocy młodego a urodnego szlachcica ze swego dworu, aby on to uczynił, co się też
- ↑ Henryk IV, brat Izabeli Kastylskiej. Ów młodzieniec nie był nawet szlachcicem, ale król wyniósł go do godności księcia d’Albuquerque. Urodzona stąd córka Joanna nie wstąpiła na tron, gdyż Kastylja przełożyła nad nią Izabelę, siostrę Henryka IV-go.
