dobrze obyczaiu woiennego dla łupu y dla rabowania; bowiem, iako słyszałem od iednego z naszych hetmanów, niema takiey sposobney źwirzyny potemu, iako biała głowa poymana we woynie; y dworował sobie z wielu inych swoich kompanionów, którzy ponad wszytko zlecali przy szturmach a dobywaniu miast cześć białogłowską, a także nawet zgoła w inych miescach a potkaniach; bowiem te panie nawidzą ludzi rycerskiego rzemięsła barziey od inych, y onych gwałt przywodzi im ieno więcey appetitu; a potym niema w tem nic do przyganienia; rozkosz ztąd im zostaie; cześć mężów, y ich samych nie iest zgoła nadwerężona; wżdy wielga się im ztąd szkoda stała! A co więtsza iest, ocalaią tak życie a mienie swoich mężów, iako ta cudna Eunoia, córka Boguda czy Bochusa, króla Mauretaniey, którey Cezar poczynił znaczne dary, iey y mężowi, nie tyle, trzeba mnimać, za to iż przeszli na iego stronę, iako Hiuba, król Bityniey na stronę Pompeiusa, ieno iż była urodna niewiasta[1], y Cezar miał z nią obcowanie a lube użycie.
Siła inych dogodności iest w takiem miłowaniu, których nie będę wywodził; wżdy mimo to, powiedał ów znaczny hetman, iego ini wieldzy kompanioni, równi iemu, dzierżąc się starego obyczaiu porządków woiennych, żądaią, aby przestrzegano czci białych głów, którychby trzeba wprzódy przepytać się poufnie y sumniennie o ich mnimania y potym o tym sądzić: lub, możebna, są oni natury naszego Scypiona:, tenci rad postępował iako ów pies ogrodnika, który, iako powiedałem niegdy, nie chcąc sam ieść kapusty w ogrodzie, nie dozwala, aby ini iey
- ↑ Swetonjusz, Cezar, LII.
