wolność, uczyniłyby paradę y ze stopki y z nóżki y z iney ieszcze rzeczy; y także iż chcą okazać swoim mężom, przez nieiaką hipokryzyią y ten sumnienny skrupuł, iż są damy cnotliwe; wey zdaię się na to iako iest w rzeczy.
Wiem iednego szlachcica, barzo grzecznego a poczciwego, który, bawiąc w Remsie na sakrach ostatniego króla[1], uźrzał piękną nóżkę odzianą w pończochę z białego iedwabiu, przynależną do znaczney y piękney paniey wdowy, będącey wyniosłey postawy; otóż, uźrzawszy ią poprzez rusztowania iakie czynią dla białych głów iżby mogły przypatrować się sakrom, rozgorzał ku niey tak sielnie, iż mnimał że przydzie mu w obłąd popaść z miłości: owo czego nie mogło sprawić cudne oblicze, to uczyniła piękna nóżka a piękna łydeczka: bo też owa pani zasługiwała barzo wszytkimi swoiemi pięknemi cząsteczkami aby przyprawić o smierzć godnego szlachcica. Znałem wielu inych także podobnego przyrodzenia.
Tyle iest tedy, aby zakończyć, iako słyszałem tę maxymę od wielu bywałych dworzanów, moich towarzyszy, iż widok piękney nóżki a piękney stopki iest barzo nieprzezpieczny aby chutliwe oczy uwieść ku miłości, y dziw mi iż wielu dobrych pisarzów, tak z naszych poetów, iako z inych, nie spisało ich pochwał, iako byli uczynili naprzeciw inym częściom ciała. Co do mnie, pisałbych ieszcze więcey, przedsię obawiałbych się, gdybych nadto wysławiał te cząstki ciała, aby mi nie zarzucono iż zgoła nie troskam się o ine, i także iż trzeba mi pisać o inych materyiach y nie lza iest zatrzymywać się nadto przy iedney.
- ↑ Henryk III; w r. 1575.
