Strona:PL Pierre Brantôme - Żywoty pań swowolnych Tom II.djvu/204

iż wzięły coś z przyrodzoney chyżości po wietrze, swoim oćcu. Mnimam, iż siła iest mężów, którzyby chcieli, aby ich żeny nalazły taki wiatr któryby ie ochłodził y spędził ich gorącość, tak aby nie potrzebowały szukać sobie miłośników y przyprawiać mężom rogów barzo szpatnych.
 Oto, wierę, barzo szczególna przyroda białych głów, o którey napomknąłem: iż gorzeią ieno gdy się ie podsyci; czemu nie trzeba się dziwować, ile że iako powiedała iedna pani iszpańska: Que quanto mas me quiero sacar de la braza, tanto mas mi marido me obraza en el brazero. „Że im więcey chcę się zbydź mego żaru, tym więcey mąż pali pod moiem paleniskiem“. Y, wierę, muszą płonąć, y w takowym sposobie, ile że przez słowa, przez same dotknięcia a ściskania, także przez ine ponęty, daią się pociągnąć barzo snadnie, kiedy przygodzi się okazyia potemu, y bez żadnego względu na męża. Bowiem, aby rzec prawdę, co nabarziey powściąga niewiastę abo pannę aby częściey sobie w tym nie dała folgi, to obawa iaką maią iżby im nie wzdął się żywot, chociay nie iadły bobu, czego mężate nie obawiaią się zgoła, bowiem ieśli się wezdmą, owo mąż nieboraczek wszytkiemu iest winien, a służy im za osłonę. Zaś, co się tycze prawideł czci które im tego bronią, a o których powieda Bokacyusz, to co nawięcey białych głów drwi sobie z tego, podaiąc iako swoie przemożne racyie, iż głos natury idzie wprzód, y że nigdy nic nie uczyniła nadaremno, y dała im członki y części tak szlachetne po to aby z nich czynić użytek, nie zaś aby im dać gnuśnieć bezczynnie, nie broniąc im tego, ani nakładaiąo, iako inym, żadnych wywczasów, z obawy aby paiąki nie za-