Strona:PL Pierre Brantôme - Żywoty pań swowolnych Tom II.djvu/254

niąc tem znak iż to było ku miłości a małżeństwu, wżdy po upływie roku (gdyż inaczey mogłaby go zaślubić ieno za dispenzą, iako takową dispenzę otrzymał Pompeiusz kiedy poiął córkę Cezara, wszelako udzielana była ieno barzo wielgim); iakoż po roku ią zaślubił; wey iuż przez ten czas miał z niey zawżdy same smaczne kąski y siła dobył placuszków z iey pieca, iako to powiedaią. Owa pani nie chciała nic stracić, ba opatrowała się zawczasu; wżdy dlatego nie uroniła nic ani ze swoiey maiętności ani wdowiego wiana.
 Oto iak wdowy rzymiańskie były szczęśliwe, iako są ieszcze y nasze wdowy francuzkie, które, przez to iż daią radość sercu a swemu wdzięcznemu ciałku, nie tracą nic ze swoich praw, mimo iż tribunały nasze siła takich spraw rozważały; iako wiem iednego możnego a bogatego pana we Francyey, który długo prawował swoią bratową o wiano, obwiniaiąc ią iż iey życie było cokolwieczek wszeteczne, y ieszcze domieszał do tego iną iakąś ba cięższą zbrodeńkę; wey, mimo to, wygrała ów proces; y trzeba było dobremu szwagrowi wyposażyć ią uczciwie y dać iey co się należało; tyle ieno iż odebrano iey opiekę nad synem y córką, zwłaszcza iż się ponownie wydała; na co sędziowie y wieldzy senatorowie tribunału maią wzgląd y nie dozwalaią wdowom, które ponownie się wydaią, opieki nad dziećmi; mimo iż, niedawno temu, wiadome mi są wdowy cale nieledacyiakiego stanu, które, poiąwszy męża, zabrały swoie córki nieletnie, wbrew swoim szwagrom y inym krewnym; wszelako barzo im w tym była pomocna łaska xiążęcia który z niemi miał porozumienie. Iako iż nie ma prawa,