Strona:PL Pisma Sienkiewicza t.19 - Ta trzecia (i inne nowele).djvu/010

 — Prawda, jak ja już nisko upadłem... co?... prawda?...
 Odpowiadamy mu na to, że jest głupi. Wówczas wpada we wściekłość i niczem nie można wprowadzić go w gorszy humor, jak okazaniem niewiary w jego moralny upadek. Przytem poczciwe chłopisko z kościami.
 Raz zabłądziliśmy w górach w Salzkammergut, koło Zell am See.
 Ponieważ zapadła noc i łatwo było kark skręcić, więc Światecki powiada do mnie:
 — Słuchaj Władek, ty masz większy talent, więc ciebie większa szkoda. Ja pójdę naprzód... Jak zlecę, ty posiedzisz na miejscu do rana, a rano już sobie dasz jakoś rady.
 — Nie pójdziesz naprzód, odpowiadam, tylko ja pójdę naprzód, bo mam lepsze oczy.
 Na to Światecki:
 — Jak karku dziś nie skręcę, to i tak skończę w kanale... wszystko mi jedno.
 Zaczynamy się sprzeczać.
 Tymczasem robi się ciemno jak w piwnicy. Koniec końcem umawiamy się, że pójdziemy na losy. Idziemy.
 Światecki wyciąga węzełek i rusza naprzód.
 Posuwamy się przełęczą. Z początku jest dość