Strona:PL Pisma Sienkiewicza t.19 - Ta trzecia (i inne nowele).djvu/157

nia, patrząc na mnie tak, jakby mnie chciał błogosławić.
 Otwieram usta i moje zdziwienie równa się jego rozrzewnieniu.
 — Zobaczyłem w księdze hotelowej — mówi — pan jesteś z Polski?
 — Tak jest. Czy i pan Polak?
 — O nie! jestem badeńczyk.
 — To pan był w Polsce?
 — O nie! nigdy...
 — A więc?...
 Moje oczy otwierają się równie szeroko, jak usta...
 — Panie — rzecze gospodarz — służyłem pod Mierosławskim.
 — Tam do licha!
 — To był bohater! to największy wódz w świecie! Jakżem szczęśliwy, że pana widzę... Czy on żyje jeszcze?
 — Nie, umarł.
 — Umarł! — mówi Niemiec, i siadłszy, ciężko opuszcza ręce na kolana, a głowę na piersi.
 Nie wiedziałem sam, co mam zrobić. Nie podzielałem entuzyazmu pana Billinga dla M., ale w tej chwili entuzyazm ten był mi miłym i pochlebiał mi. Tymczasem p. Billing zwycięża swój