Strona:PL Platon - Biesiada.djvu/57

Ta strona została przepisana.

muje się od bicia mnie. Uważaj więc, aby i teraz nie zrobił czegoś podobnego, lecz pojednaj nas, albo broń mnie, jeżeli zechce użyć siły, gdyż ja bardzo się lękam jego miłosnego szału.
Niema, zawołał Alcybiades, między mną a tobą pojednania, odpłacę ci się jednak za tę mowę kiedyindziej. Dziś zaś Agatonie podziel się ze mną twojemi wstążkami, abym uwieńczył także tę oto oryginalną głowę tego człowieka i aby nie gniewał się na mnie za to, że ciebie uwieńczyłem, jego zaś, który potęgą mowy nie tylko wczoraj tak jak ty, lecz zawsze wszystkich pokonywa ludzi, mimoto nie uwieńczyłem. Równocześnie wziąwszy kilka wstążek, uwieńczył niemi Sokratesa i zajął swoje miejsce.
Zająwszy zaś miejsce, rzekł: Nuże przyjaciele do dzieła, gdyż, zdaje mi się, jesteście trzeźwi; na to niemożna wam pozwolić, lecz musicie pić, bośmy się tak umówili. Na kierownika więc w piciu wybieram siebie samego, dopóki się dobrze nie upijecie. Niechże Agaton każe przynieść, jeżeli ma jaki wielki puhar. Jednak nie potrzeba, lecz podaj chłopcze, ten oto oziębiacz,[1] zawołał, spostrzegłszy, że ten obejmuje więcej niż ośm kotylów.[2] Rozkazawszy go napełnić, sam go najpierw wychylił, następnie polecił nalać dla Sokratesa i rzekł: Wobec Sokratesa, przyjaciele, fortel mój nic nie znaczy: ile mu bowiem kto nakaże, tyle wypije i mimoto nie będzie pijany. Wypił tedy Sokrates, gdy mu chłopiec napełnił, Eryxymach zaś rzekł: Jakże to Alcybiadesie postępujemy? Ani nie mówimy ani nie śpiewamy nie zgoła przy kielichu, lecz pijemy zupełnie tak, jak ludzie czujący pragnienie?
Na to Alcybiades: Witaj Eryxymachu, najlepszy synu najlepszego i najmędrszego ojca!
I ty witaj! odrzekł Eryxymach, cóż jednak mamy robić?
Co ty każesz; ciebie bowiem należy słuchać:

Mąż, co świadomy leczenia, o wiele ważniejszy od innych.[3] Rozkaż zatem, co chcesz.

  1. oziębiacz (Ψυκτήρ). Było to naczynie służące do oziębiania wina. W tym celu napełniano je śniegiem, i umieszczano w niem mniejsze naczynia z wodą i winem.
  2. Kotyl (Κοτύλη) miara attycka do płynów; 8 kotylów wynosiło więcej niż 2 litry.
  3. Cytatat z Hom. Iliad.. XI 514. Tłóm. P. Popiel. II. Kraków 1882.