też wtedy, aby tobie wodzowie przyznali nagrodę, a i pod tym względem nie zrobisz mi żadnego zarzutu i nie obwinisz mnie o kłamstwo; gdy jednak wodzowie mając wzgląd na moje stanowisko, mnie chcieli przyznać nagrodę, to tyś się jeszcze gorliwiej starał niż wodzowie, ażebym ja ją otrzymał, a nie ty.
Dalej warto było także widzieć, przyjaciele, Sokratesa, kiedy wojsko w ucieczce cofało się z pod Delion.[1] Byłem właśnie na koniu, on zaś pieszo w ciężkiej zbroi. On i Laches wtedy dopiero się cofnęli, kiedy ludzie całkiem się już rozprószyli. Nadjeżdżam, a zobaczywszy ich, wołam na nich, żeby nie tracili ducha, oświadczając, że ich nie opuszczę. Tutaj jeszcze lepiej obserwowałem Sokratesa niż pod Potydeją, sam bowiem mniej się obawiałem przez to, że siedziałem na koniu. Po pierwsze przewyższał o wiele Lachesa w przytomności, po drugie zdawał się mnie przynajmniej podług twego Arystofanesie wyrażenia i tam kroczyć podobnie jak tutaj »stąpając dumnie i hardo na boki się patrząc«[2], spokojnie spoglądając na przyjaciół i nieprzyjaciół tak, iż każdy nawet z daleka widział, że mąż ten będzie się strasznie bronił, jeżeli go kto zaczepi. Dlatego też bezpiecznie uszedł wraz ze swoim towarzyszem, bo zwykle nawet nie zaczepiają na wojnie mężów tak usposobionych, a ścigają w pośpiechu uciekających.
Możnaby jeszcze wiele innych niezwykłych spraw Sokratesa z uwielbieniem podnosić; lecz co do innych jego zwyczajów dałoby się może i o innych ludziach to samo powiedzieć, co o nim; na największy atoli zasługuje podziw ta okoliczność, że nie jest podobny do nikogo z ludzi ani dawniejszych ani dzisiejszych. Z Achillesem bowiem możnaby porównać Brazydasa[3] i innych, z Peryklesem zaś Nestora i Antenora jakoteż innych; w ten sam sposób dałoby się znaleść porównanie i dla innych znakomitych ludzi. Co się jednak tyczy oryginalności tego człowieka tak jego samego, jak i jego mów, to nic podobnego nawet w przybliżeniu nikt mimo szukania nie znajdzie ani pośród obecnych ani pośród dawnych, chyba że, podobnie jak ja, nie porówna tak jego samego jak i jego mów z nikim z ludzi, lecz z Sylenami i Satyrami,
