panuje nad niemi, musi być nadzwyczaj wstrzemięźliwy. Co się tyczy jego męstwa, to sam Ares nie może mu dorównać, bo nie Ares włada Erosem, ale Eros, syn Afrodyty, trzyma w więzach Aresa, jak o tem opowiadają.
Potężniejszym oczywiście jest ten, kto włada, od tego, który jest pod władzą, więc najmężniejszym musi być ten, który panuje nad najmężniejszym. Po stwierdzeniu sprawiedliwości, wstrzemięźliwości i męstwa tego boga, pozostaje tylko dowieść jego mądrości. Postarajmy się i w tem nie chybić. Przedewszystkiem więc, ażeby należycie uczcić swą sztukę, jak Eryksymach uczcił swoją, powiem, że Eros jest tak natchnionym poetą, iż innych również poetami czyni. Nawet człowiek obcy Muzom staje się poetą, gdy tylko dotknie go Eros. Stąd wniosek, że Eros jest wogóle dzielnym twórcą w każdej dziedzinie państwa Muz, bo kto czego nie ma, albo nie zna, tego innemu nie da, ani go nie nauczy. A dalej, któż zaprzeczy, że wszystko, co żyje, jest dziełem twórczej mądrości Erosa, powołującej wszystkie istoty do życia? A nakoniec, czyż nie widzimy, że mistrzostwo w swej sztuce, oraz sławę i blask osiąga tylko ten, kogo Eros uczył, a kogo on nie dotknął, ten żyje w ciemności zapomnienia. Wynalazł Apollo sztukę strzelania z łuku, leczenia i przepowiadania przyszłości, ale żądza i miłość były mu przewodnikami. Słusznie więc uważaćby go należało za ucznia Erosa. Tak samo uczniami Erosa byli: Hefest — w sztuce kucia metali, Muzy — w muzyce, Atena — w tkactwie, Zeus — w sztuce rządzenia bogami i ludźmi.
Strona:PL Platon - Biesiada Djalog o miłości.djvu/70
Ta strona została przepisana.