Strona:PL Platon - Biesiada Djalog o miłości.djvu/82

i poczęła Erosa. Stąd to Eros został towarzyszem i sługą Afrodyty, bo poczęty był podczas jej urodzin, a przytem z natury swej kocha piękno, a Afrodyta jest piękną. Jako syn Porosa i Penii, takie odziedziczył właściwości: jest przedewszystkiem zawsze biedny, a nie będąc ani pięknym, ani wykwintnym, wbrew mniemaniu ogółu, jest szorstki, niepokaźny, bosy i bezdomny: leży na ziemi, bez posłania, sypia pod gołem niebem, u wrót i na ulicach, nakoniec niedostatek nigdy gonie opuszcza, jak i jego matkę.
 Zachował jednak i naturę ojca: ciągle czycha na piękno i dobro, jest mężny, zuchwały, przedsiębiorczy, dzielny łowca, zawsze gotujący jakiś podstęp, żądny poznania, zmyślny, całe życie filozofujący, niebezpieczny czarownik, kuglarz i sofista. Nie jest on z natury ani śmiertelnym, ani nieśmiertelnym.
 W jednym i tym samym dniu kwitnie i jest pełen życia, jeśli mu się dobrze wiedzie, i zaraz potem gaśnie, żeby znowu odżyć dzięki odziedziczonej od ojca naturze. To, co nabędzie — zaraz roztrwoni, tak, że nigdy nie jest ani bogatym, ani ubogim. Znajduje się także w środku między mądrością i nieuctwem; żaden z bogów nie filozofuje i nie dąży do tego, żeby być mądrym, bo jest takim z natury, także i mędrzec nie filozofuje. To samo bywa z ludźmi ograniczonemi: żaden z nich nie filozofuje i nie pragnie zostać mądrym, gdyż nieuctwo ma tę złą właściwość, że upewnia ludzi, nie posiadających piękności, dobroci i mądrości, iż są obdarzeni temi właśnie przymiotami, a nikt nie pragnie tego, czego według swego mniemania, mu nie brak i czego nie czuje potrzeby.