Strona:PL Platon - Dzieła Platona.pdf/305

skiego, a lira i jéj struny ciałem zmysłowém, złożoném, materyalném, śmiertelném; bo podług ciebie, gdy ją kto stłucze, i struny pozrywa, może powiedziéć, że harmonia liry jeszcze będzie, choć nie podobna żeby lira była kiedy struny zerwie, lub żeby struny były kiedy lirę stłucze, albo wreszcie żeby harmonia która jest czémciś boskiém i nieśmiertelném piérw ustała niż to, co jest śmiertelne. Owszem trzeba powiedziéć że harmonia zostanie, a drzewo liry i struny piérw się zepsują, i istnieć przestaną, nim ona dozna najmniejszéj skazy. Sądzę Sokratesie że się postrzegasz, iż wyobrażenie jakeśmy o duszy sobie zrobili. bardzo się do tego zbliża; bo gdy ciało nasze jest złożono i utrzymywane przez ciepło, zimno, suchość, i wilgoć, duszą więc nic innego nie jest jak tylko stosunek tych rzeczy między sobą, czyli harmonia, wynikająca z dokładnego ich połączenia między sobą, i przyzwoitéj proporcyi. Więc jeśli prawda, że dusza nasza jest taką harmonią, musi zatém gdy ciało w chorobie, lub czém podobném straci równowagę w tém, co ją utrzymywało, sama jakkolwiek boska, ginąć, podobnie jak inne harmonie, które są w instrumentach muzycznych lub dziełach sztuki. Reszty zaś z tych ciał pozostaną, póki nie będą spalone, lub się nie zepsują same. Coż więc Sokratesie powiemy na to, gdy nam kto zarzuci twierdząc, że dusza będąc tylko zbiorem własności ciała, ginie przy tém co zowiemy śmiercią. Spojrzawszy się Sokrates, jak miał często zwyczaj, i uśmiechnąwszy się rzekł. — Dobrze mówisz Simiaszu! Jeśli zatém jest kto między wami, co lepiéj potrafi odpowiedzieć na zarzut, dla czego się nie odezwie? czemu milczy? bo Simiasz, jak widać, nie małą rzecz zarzucił, Ale wprzód nim odpowiem, zdaje mi się że lepiéj będzie usłyszyć, co Cebes zarzuci, bym przez to miał czas do namysłu jak odpowiedzieć, i albo po wysłuchaniu obudwóch zgodził się na ich zdanie, gdy będzie słuszne, lub w przeciwnym razie bronił mojego. Mów przeto Cebesie, dla czego nie znajdujesz dokładném mego dowo-