S. Zastanówmy się więc najprzód nad naukami technicznemi, w celu rozstrzygnięcia, czy jedne z nich nie pozostają może w ściślejszym związku z istotą nauki, inne w mniej ścisłym, skutkiem czego jedne nazwiemy czystszemi, drugie mniej czystemi.
P. Zastanowić się nad tem musimy koniecznie.
S. Wyróżnijmy więc główniejsze, jako zawierające w sobie prawidła dla innych, bardziej szczegółowych.
P. Któreż to i jak to uczynić należy?
S. Jeżeli np. z każdej szczegółowej umiejętności wyłączymy arytmetykę, oraz umiejętność mierzenia i ważenia, to przyznasz mi, że niewiele już w nich pozostanie.
P. Niewiele, to prawda.
S. Po takiem wyłączeniu pozostanie tylko jeszcze ocena rzeczy według przywidzenia i wyćwiczenie zmysłów przy pomocy doświadczenia i nawyknienia i w związku ze zdolnością do szczęśliwych pomysłów, którą niektórzy także umiejętnością nazywają, dowodząc, że może być doprowadzoną do wysokiej doskonałości przez pracę i wprawę.
P. Oczywiście, że tak jest, jak mówisz.
S. Widzimy to przedewszystkiem w muzyce, w której współdźwięk harmonijny nie opiera się początkowo na miarze, lecz jest wynikiem pewnej wprawy w chwytaniu odpowiednich tonów. Podobnież i w grze na instrumentach strunowych, stanowiącej jeden z główniejszych działów muzyki, dochodzimy do znajomości miary w drganiu każdej struny tylko przez wprawę. Wskutek tego właśnie wiele jest w muzyce rzeczy niejasnych, a mało pewności.
P. Bardzo słusznie.
S. Podobnie rzecz się ma z umiejętnością leczenia, z rolnictwem, z żeglarstwem i strategiką.
Strona:PL Platon - Fileb.djvu/124
Ta strona została skorygowana.