górne dołączył; szczyt z otworem (oknem) Xenokles Cholargejczyk, dorobił; nareszcie mur środkowy,[1] o którym zdanie swe ludowi wywodzącego Periklesa sam Sokrates,[2] jak powiada, słyszał, podjął się wznieść Kallikrates. Kratinos wszakże wyśmiéwa to dzieło, jako leniwo wykonane, temi słowy: „Słowy popędza Perikles, lecz czynami ani ruszy z miejsca.“ Odejon znowu wewnątrz wielu siedzeniami jedne po nad drugiemi i kolumnami opatrzone, dachem pochyłym i w jeden szczyt ściągniętym, miało być obrazem i naśladowaniem namiotu króla perskiego, także pod przewód ni Periklesa dokonane. Dla czego to znów szczypie Kratinos w Thracyankach, mówiąc: wąskoskroni Zeus oto nadchodzi, odejon na czasce dźwigając, gdy go ostracyzm ominął. Wtenczas to dopiéro ubiegający się o sławę Perikles przeprowadził uchwałę Ludu, w moc któréj urządzone zostały zawody w muzyce w czasie Panathenaeów, i sam ustanowił, sędzią walki obrany, jaką ma być współzawodniczących gra na flecie, jakim śpiéw, jaką gra na cytrze. Tak atoli wtedy, jak następnie zawsze, przedstawienia te muzyczne odbywały się w Odejonie. Propyleje[3] zaś na zamku wybudowane zostały w przeciągu lat pięciu pod przewodem architekta Mneziklesa; tymczasem przypadek dziwny, który się wydarzył w czasie téj budowy, wykazał, iż Bogini (Athena) nie przeciwi się, ale owszem wspiéra dzieło i dokonaniu onegoż dopomaga. Najżwawszy bowiem i najgorliwszy z budowniczych pośliznąwszy się, upadł z wysokości i znajdował się w niebezpieczeństwie, przez lékarzy za straconego uznany; zmartwionemu tém Periklesowi ukazała Bogini we śnie środek pielęgnowania chorego, którego używszy łatwo przywrócił go do zdrowia. Z téj okoliczności téż wystawił miedziany posąg Atheny przydomkiem Uzdrawiającéj na zamku obok jéj ołtarza, który już pierwéj tam był, jak powiadają. Fidiasz zaś wyrobił złoty posąg Bogini, i jako twórca jego
Strona:PL Plutarch - Perikles.pdf/23
Ta strona została przepisana.
