Strona:PL Plutarch - Perikles.pdf/30

kiego króla w krainach po nad morzem leżących niepokoić. A wielu już wtenczas i owo nieszczęsne i zgubne pożądanie zawojowania Sicylii opanowało było, które późniéj do czynu rozpalili Alkibiades i mówcy go otaczający. Marzyli téż niektórzy o Tyrrenii i Karthaginie których zawojowanie podobném tuszyli, przy ogromie obecnéj potęgi a tylko szczęśliwie płynącéj kolei wypadków. Ale Perikies potłumił [21] tę takową żądz niewczesność, a okrzesywał przebujałość próżnych zachcianek, i główną siłę środków panowania, obracał na strzeżenie i ubezpieczenie tego, co już posiadała rzeczpospolita, uważając za wielkie już dzieło, jeżeli Lakodaemończyków w ryzie utrzyma i zgoła przeciwić się będzie tym jednym, jak to okazał tak wielu innemi czynami, jako mianowicie postępkami w wojnie świętéj. Albowiem gdy Lakedaemończyey wyruszywszy do Delfów, świątynię, którą Fokejowie trzymali, oddali Delfijczykom, zaraz po ich oddaleniu się Perikies wyprawił się z wojskiem tamże Fokejów napowrót wprowadził w posiadanie bożnicy Apollona. A ponieważ Lakedaemończycy wyrocznię, którą im dali Delfijczycy, na czole miedzianego lwa wyryli, wymógł i Perikles wyrocznię dla Ateńczyków, i na tym samym lwie po prawéj stronie tęż wyciosał.
 Że trafnie postępował, siły Athen w pośród Grecyi [22] powstrzymując, zaświadczyły mu wypadki. Nasamprzód bowiem Eubojowie oderwali się, naprzeciw którym wyprawił się z wojskiem; następnie zaraz zwiastowano, że Megarejczycy wyruszyli w pole i wielkie zastępy nieprzyjaciół na granicach Attiki znajdują się pod wodzą Pleistoanakta, króla Lakedaemończyków. Znowu więc Perikies z szybkością przeprawił się z Euboei naprzeciw wrogowi w Attice stojącemu. Wszakże pójść na rękę nie miał śmiałości z ciężkozbrojnymi licznymi i wyzywającymi do walki; lecz widząc nader jeszcze młodego Pleistoanakta, posługującego się mianowicie doradami Kleandridasa, którego Eforowie jako stróża i przybocznego doradzcę z powodu niedojrzałego wieku dodali mu, próbował tegoż potajemnie, i wnet przekupiwszy pieniędzmi namówił, aby wojsko z Attiki znów wyprowadził. Gdy tedy wróciła wyprawa i rozwiązała się po miastach, oburzeni