Strona:PL Plutarch - Perikles.pdf/39

Ta strona została przepisana.

ścigał oskarżonego o kradzież; zaraz bowiem od początku Fidiasz wszystko złoto na posągu tak obrobił i niém dzieło otoczył za poradą Periklesa, iż wszystko zdjąć było można i wykazać jego wagę, co i teraz oskarżycielom uczynić nakazał Perikles. Lecz sława z dzieł prześladowała Fidiasza nienawiścią, a mianowicie ponieważ wyobrażając bitwę Amazonek na tarczy (Bogini) wyrzeźbił siebie samego, jako starca łysego, dźwigającego kamień obu rękami, tudzież przedstawił tam postać Periklesa bardzo piękną, walczącego z Amazonką. Poruszenie zaś ręki Periklesa, podnoszącéj dzidę poprzed twarzą, udziałane zręcznie, jakoby za­ słaniać pragnie podobieństwo na jaw występujące z obu stron. Zaprowadzony tedy do więzienia Fidiasz, umarł z choroby, jak zaś niektórzy utrzymują, przez truciznę, którą podali mu przeciwnicy, aby Periklesa osławić; oskarżycielowi Menonowi na wniosek Glykona Lud darował wszystkie ciężary i nakazał Wodzom, aby czuwali nad bezpieczeństwem jego osoby.

Około tego czasu Aspazia oskarżoną została o bezbożność, [32] a oskarżycielem był komedyopisarz Hermippos, dorzucający do powyższego jeszcze ten zarzut, że gromadzi około siebie wolne niewiasty dla Periklesa. Także Diopeithes wniósł uchwałę, ażeby przed sąd powoływano nie wierzących w bóztwa, albo nauczających o rzeczach nadziemskich, przez co mierzył do Periklesa z powoda Anaxagorasa. Gdy Lud przyjął i dopuścił oskarżenia, taki już moc zyskała Uchwała, którą Drakontides zawnioskował, ażeby Perikles przed Prytanami rachunki złożył z pieniędzy publicznych,[1] a sędziowie tabliczkę z głosem od ołtarza biorąc wśród Miasta rzecz rozstrzygali. Wszakże Hagnon odjął od Uchwały ten dodatek, a napisał, aby sąd się odbywał sprawowany przez tysiąc pięciu set mężów, czy to kto skargą o kradzież, czy o nieprawne dary, czy w ogóle o pokrzywdzenie rzeczy publicznéj nazwie. Otóż Aspazji wybłagał Perikles przebaczenie, wiele, jak powiada Aeschines, prze-

  1. Działo się to tylko w nadzwyczajnych razach; zwykle bowiem urzędnicy odchodzący, przed tak zwanymi Rachmistrzami (logistami) to czynić obowiązani byli.