Strona:PL Poe - Opowieść Artura Gordona Pyma.djvu/176

do samego środka wyspy, a tutaj znowu wznosi się stożkowaty szczyt podobny do szczytu Teneryffy. Na bocznym niższym stoku góry rosną jeszcze dość duże drzewa, ale część szczytowa jest już zupełnie nagą skałą, pokrytą prawie zawsze śniegiem i spowitą gęstemi mgłami przez większą część roku. W okolicach wyspy żegluga nie nastręcza trudności i niebezpieczeństw, brzegi są równe i gładkie, woda głęboka. Na północno-wschodniem wybrzeżu znajduje się zatoka, zamknięta piaszczystą płaszczyzną, można w niej wylądować bezpiecznie przy pomocy łodzi, zwłaszcza gdy wieje południowy wiatr. Nie brak tutaj doskonałej wody; zapomocą harpuna lub wędki można łowić sztokfisze i inne ryby.
 Druga z rzędu ukazująca się na widnokręgu wyspa, najbardziej w całej grupie wysunięta ku zachodowi, nazywa się Niedostępna. Położona jest pod 37° 7’ południowej szerokości i 12° 24’ zachodniej długości. Ma ona siedem do ośmiu mil obwodu i jest jakgdyby obwarowana naokół wieńcem ostrych szczytów. Środek wyspy jest zupełnie gładkim płaskowyżem, nie rośnie tu nic, prócz niewielu karłowatych krzaków.
 Wyspa Nightingale, najmniejsza z trzech i najbardziej wysunięta ku południowi, leży pod 37° 26’ południowej szerokości i 12° 12’ zachodniej długości. Na południowym jej krańcu znajduje się podwodna rafa, utworzona z kilku maleńkich skalistych wysepek, podobnie jak i na północno-wschodnim krańcu. Teren jest bardzo nierówny i nieurodzajny, przecina go przez środek dość głęboka dolina.
 Wybrzeża tych wysp obfitują we właściwej porze w znaczną liczbę morskich lwów, morskich słoni i fok oraz w wielką rozmaitość oceanowego ptactwa. Nie