zachodniej długości; środkowa pod 53° 2’ 40” południowej szerokości i 47° 55’ 15” zachodniej długości; wreszcie najbardziej południowa wyspa pod 53° 15’ 22” południowej szerokości i pod 47° 57’ 15” zachodniej długości.
Dnia dwudziestego siódmego stycznia 1820 roku kapitan James Weddell, należący do angielskiej marynarki, wypłynął z Staten Land również na poszukiwanie wysp Aurora. W sprawozdaniu swojem stwierdza on, że pomimo niezmiernie troskliwych poszukiwań, pomimo że przepłynął kilkakrotnie przez punkty geograficzne, oznaczone przez komendanta „Atrevidy“ a nawet przez szereg innych punktów w pobliżu oznaczonego położenia, nie zdołał odnaleźć ani śladu rzeczonego lądu. Ta rozbieżność opinji wywołała oczywiście ogromne zainteresowanie żeglarzy. I, co najdziwniejsze, ciągle pojawiały się nowe sprzeczne wiadomości. Podczas gdy niektórzy z marynarzy dowodzą kategorycznie, że, mimo najdokładniejszych obserwacji, nie dostrzegli żadnej wyspy w oznaczonem miejscu, inni twierdzą niemniej stanowczo, że zdołali odnaleźć te wyspy i podpływali do ich brzegów. Kapitan Guy miał również zamiar poczynić wszelkie możliwe wysiłki, by rozstrzygnąć wątpliwości tego tak gorąco dyskutowanego problemu[1].
Żeglowaliśmy dalej tym samym kursem, między południem i zachodem, podczas ustawicznie zmiennej pogody. Dnia dwudziestego tego miesiąca dotarliśmy
- ↑ Wśród rozmaitych statków, które w różnych okresach czasu usiłowały rozwiązać zagadkę wysp Aurora, należy wymienić statek „San Miguel“ w r. 1769, okręt „Aurora“ w r. 1774, bryg „Pearl“ w r. 1779 i statek „Dolores“ w r. 1790. Wszystkie one określały zgodnie położenie wysp pod pięćdziesiątym trzecim stopniem południowej szerokości.
