Strona:PL Poe - Opowieść Artura Gordona Pyma.djvu/220

Tutaj też znajdują je jaskółki, które ostrym dzióbem wydobywają z ich miękkiego ciała kleistą galaretowatą masę i używają jej następnie do lepienia swych gniazd. Stąd właśnie pochodzi nazwa gasteropeda pulmonifera.
 „Mięczak ma kształt podługowaty i bywa rozmaitej wielkości, od trzech do osiemnastu cali, niekiedy dochodzi nawet do dwóch stóp długości, o czem przekonałem się naocznie. Jest niemal okrągławy, przypłaszczony nieco tylko z tej strony ciała, którą dotyka dna morskiego; ciało w średnicy ma jeden do ośmiu cali grubości. W pewnych okresach roku mięczaki pełzają licznie po dnie morskiem, prawdopodobnie celem rozmnażania się, albowiem wówczas najczęściej napotykamy je parami. Kiedy promienie słoneczne bardzo silnie nagrzeją wodę, mięczaki wędrują na płytsze miejsca i gdy nastąpi odpływ, leżą nieraz na suchem wybrzeżu, wystawione na słoneczny żar. Jednakże ich młode nie przychodzą na świat w tych płytkich wodach, nigdy bowiem nie spotykano ich tutaj, widocznie zatem przybywają do wybrzeży już w dojrzałym stanie. Żywią się przeważnie zwierzo-krzewami, które produkują korale.
 „Biche de mer poławia się zazwyczaj w głębokości trzech lub czterech stóp wody w pobliżu wybrzeży. Następnie składa się je na nadbrzeżnym piasku i otwiera od końca do końca nacięciem, szerokiem na cal lub więcej, zależnie od wielkości mięczaka. Przez pociśnięcie usuwa się wnętrzności, podobne zresztą do wnętrzności innych morskich żyjątek tego rodzaju. Potem płuka się pustą powłokę i gotuje się ją w wodzie, która powinna mieć określoną temperaturę, ani nazbyt wysoką, ani zbyt niską. Tak przyrządzony produkt