Ta strona została uwierzytelniona.
Od natury buhaj rogi,
Koń kopyta ostre ma,
Zając ufa w rącze nogi,
A zgrzyt zębów zbroi lwa.
Ptaszek skrzydła, ryba skrzele,
Człowiek wziął odwagę w dziele,
Po tych darach co świat miał,
Do dania kobiécie w dział?
Oto: z szczodréj swojéj ręki,
Daje jéj natura: wdzięki,
Zamiast broni, tarczy, dzid,
Służy piękność, skromność, wstyd,
A twarde żelaza miękną,
I ogień słabnie przed piękną.
