Ta strona została uwierzytelniona.
Pędzą z tej ziemi, którą kryją śniegi,
Na urocze cudze brzegi!
Lecz ty na zawsze ziemi nie porzucasz,
Co cię zrodziła? Ty wraz z wiosną wrócisz,
I głuche gajów rozweselą cienia
Twoje czułe pienia.
Strona:PL Poezye Karola Antoniewicza tom II.djvu/097
