Strona:PL Poezye Tomasza Kajetana Węgierskiego 085.jpg

Te mając źródła płynnej wymowy
 Trudu bym w rymach nie znosił:
Żeby podchlebić Kasztelanowej
 Przestępstwa męża bym głosił.
Lecz Pani, twoich pochwał wyrazy
 Przykre są i niewygodne,
I trzeba zaraz krócić Pegazy
 Chcąc myśli ciebie mieć godne.
Na twe wzgląd mając sprawy i cnoty
 Wnet tkliwość człowieka wzruszy,
A chcąc twe wszystkie wielbić przymioty
 Rozumu trzeba i duszy.
Wy więc o sławne córki pamięci
 Co te łączycie udziały,
Stosując pienia moje do chęci,
 Raczcie me zdobić pochwały.
Nie głosem jakim na Sejmach krzyczą
 Kasztelanowie smutni,
Lecz dajcie brzmiącej z wdziękiem, z słodyczą
 Anakreontowej lutni.
A gdy już skończą wesołe strony,
 Ślubione wdziękom jej pienia,
Niech poważniejszym głosem uczony
 Felbus me wesprze wielbienia.
Nie szukam ja tu rodu wywodów,
 Boby to wzięła za żarty,
Plemie to idzie z różnych narodów
 Imie ma z Polski, a krew ze Sparty.
Mijam jej skromność, jej obyczaje,
 Każdy jej chwałę w tym przyzna: