Strona:PL Poezye Tomasza Kajetana Węgierskiego 090.jpg

Że życie jego Ojczyznie należy
 Baczny Pan, pierwej ponadmostem stawa
A wprzód wierzchowiec tam i sam przebieży,
 Doświadczy czyli bezpieczna przeprawa.
Czekać też trzeba było z pół-godziny
Nim nadciągnęły z mażami słoniny.

Gdy tak pozbierał swoje karawany,
 I napasł oczy ludzkie z tamtej strony,
Jedzie na drugą w powagę przybrany
 Noga za nogą dla zdrowia ochrony.
Aby zaś konie poważnego kroku
Nie rwały, trzy dni nie jadły obroku.

Wielka rzecz umieć łączyć gust z wygodą:
 Tak Pan nasz obrał poczet z bisurmanów,
Dzidki z jeżami niewidzianą modą
 Noszący, czego żaden nie miał z Panów.
I gdy pod górę końskie mdlały nogi,
Jeże służyły na miejsce ostrogi.

Najpierwsze w szczęściu Krakowskie Przedmieście
 Co oglądało takiej pompy dziwy;
Pan niechcąc czynić krzywdy ludzi reszcie
 Na nowe Miasto wiedzie krok leniwy,
Ztamtąd na Leszno, aż też cztery rogi
Zwiedziwszy miasta, zawitał w swe progi.

Księżna małżonka przykład płci niewieści,
 Co sama jedna męża uczcić umie,
Z gronem potomstwa na najpierwsze wieści
 Spieszy spotykać go tam gdzie rozumie,