Ta strona została uwierzytelniona.
Wody żyjące co w waszym biegu
Ożywiać cały kraj macie,
Jeźli mdlejecie zaraz u brzegu,
A na cóż potem się zdacie?
Z waszych czekają darów ochłody
Łąki i role spragnione,
Wy ożywicie zwiędłe ogrody,
Nie gnijcież w źródle zamknione!
Na świecie z znajomemi, tu z przyjaźnią żyję,
Kocham ile sił starczy, miernie jem i piję;
Od pustego fircyków odłączon hałasu,
Przegwizdywać ich nawet nie staje mi czasu.
Szczuplejsza tu daleko zabaw moich sfera,
Roskosz mi prawie wszystkie momenta odbiera.
Śmiertelniku! o roskosz masz się w życiu starać,
Niewierz by cię po śmierci miano za to karać:
W tym sposobie myślenia bądź jednak ostrożnym,
Poczciwemu jest tylko wolno być bezbożnym.
