wodnictwo innemu z senatorów. Wtenczas Limanowski ogłosił owe przemówienie, przygotowane na otwarcie Senatu. Protestował w niem przeciw traktowaniu narodu jako niewolnika, któremu się narzuca zgóry to, co się wydaje pewnym osobom za najdoskonalsze i najlepsze podług ich widzenia“.
Gdy w kilka miesięcy później żywioły, popierające rząd sanacyjny, wywołały w partji rozłam, Limanowski wystąpił bardzo ostro przeciw wszelkim próbom rozbicia partji. Wydał list otwarty do robotników Warszawy. „Stańcie w obronie P. P. S., nie pozwólcie jej rozbić! — wołał. — Wiemy wszyscy, że ta robota rozłamowa wszczęta została z rozkazu obozu rządowego“. A w liście do Kongresu partyjnego wzywał: „Nie dopuśćcie, aby im się udało“.
Działalność polityczna nie wyczerpuje roli, którą odegrał Limanowski. Jest to w pierwszym rzędzie człowiek
