Art. 121. Każdy obywatel może swobodnie wyrażać swe myśli w słowie, piśmie, druku i w formie obrazowej, o ile nie przakracza granic, ustawą zakreślonych.
Prasa może być poddana tylko przewidzianym w ustawach ograniczeniom.
Cenzura uprzednia nie może być ustanowiona.
Zaprowadzenie systemu koncesyjnego co do wydawania druków jest również niedopuszczalne.
Debit pocztowy nie może być odjęty przez władzę wykonawczą drukom, wydanym w granicach państwa.
Art. 122. Tajemnica korespondencji może być naruszona jedynie w wypadkach, ustawowo przewidzianych.
Art. 123. Obywatele mają prawo składać petycje pojedyńczo i zbiorowo. Wszelako petycje pod nazwą zbiorową mogą być składane tylko przez władze i prawnie uznane stowarzyszenia i korporacje.
Art. 124. Obywatele mają prawo zgromadzania się i zawiązywania stowarzyszeń. Wykonywanie tych praw określą oddzielne ustawy.
Art. 125. Swoboda rozwoju narodowego i kulturalnego dla mniejszości narodowych jest w granicach jedności państwowej zagwarantowana.
Art. 126. Wolność wyznania poręcza się.
Nikt nie może być zmuszony do udziału w czynnościach lub obrzędach religijnych, o ile nie podlega władzy rodzicielskiej lub opiekuńczej.
Wolności wyznania nie wolno używać w sposób, naruszający ustawy.
Art. 127. Żaden obywatel nie może być pozbawiony praw, przysługujących innym obywatelom, z powodu swego wyznania.
Nikt nie może uchylać się od spełniania obowiązków publicznych z powodu swoich wierzeń religijnych.
Art. 128. Stosunek Państwa do Kościoła rzymsko-katolickiego będzie określony w porozumieniu ze Stolicą Apostolską.
Art. 129. Religja rzymsko-katolicka jest Religją Stanu: akty religijne, towarzyszące uroczystościom państwowym, odbywają się według obrządku Kościoła rzymsko - katolickiego.
Art. 130. Kościół rzymsko-katolicki, a także każdy kościół i związek religijny, przez państwo uznany, ma prawo urządzania zbiorowych i publicznych nabożeństw, może prowadzić samodzielnie swe sprawy wewnętrzne, może
