Minął czas pewien bez żadnego szczególnego wypadku. Ale na początku następnego lata zmieniło się wiele w rodzinnem życiu Cyryla Piotrowicza. O trzydzieści wiorst od niego znajdował się bogaty majątek księcia Werejskiego. Książę przez długi czas przebywał na obczyźnie; całym majątkiem jego zarządzał major rezerwy i nie było żadnych stosunków między Pokrowskoje a Arbatowem. Ale w końcu maja książę powrócił z zagranicy i zajechał do swej wsi, której nigdy jeszcze nie widział. Przywykły do rozrywek, nie mógł znieść samotności i na trzeci dzień po swym przyjeździe wybrał się na obiad do Trojekurowa, z którym znał się niegdyś.
Książę miał około pięćdziesiątki, lecz wyglądał o wiele starzej. Różne nadużycia zwątliły jego zdrowie i wyryły na nim swą niestartą pieczęć. Niezależnie od tego, wygląd jego był miły, zwracający uwagę, nałóg zaś przebywania stale w towarzystwie nadawał mu pewnego rodzaju cechę uprzejmości, zwłaszcza dla kobiet. Odczuwał ciągły brak rozrywek, stale nudził się. Cyryl Piotrowicz był nadzwyczaj zadowolony jego odwiedzinami, uznał je za dowód sza-
