Jeżeli wróżba Mickiewicza, że »Oniegin« będzie czytany zawsze z przyjemnością we wszystkich krajach słowiańskich nie sprawdziła się dotąd dla nas, to pochodzi to niewątpliwie stąd, że nie posiadamy w literaturze naszej nawet poprostu znośnego przekładu poematu Puszkina. Ten jedyny, który istnieje, dokonany w Wilnie w roku 1847 przez Sikorskiego, jest, krótko mówiąc, haniebny. Tkwi w tem pewna niesłuszność względem rosyjskiego poety z punktu widzenia estetycznego, jeżeli wziąć
pod uwagę wartość literacką większości tłomaczeń z Mickiewicza na język rosyjski. Jest w tem coś dziwnego, jeżeli zważyć, że literatura nasza nie przestaje wydawać przez dziesiątki lat pisarzy, którzy posunęli wykwintność formy bardzo daleko i umieją przezwyciężać największe trudności techniczne w wierszowaniu. Jest w tem coś przykrego,
