Strona:PL Reid Jeździec bez głowy.pdf/76

wstrzymać, co też udało mi się zrobić, jak pan to widział.
 — Czy wcześniej nie mogła go pani wstrzymać?
 Dziwna myśl błysnęła Mauriceowi i z niecierpliwością czekał odpowiedzi.
 — Możebym go wstrzymała, gdybym zechciała... Ale ogromnie lubię szaloną jazdę w prerji, gdzie nie potrzebuję się obawiać, że ktoś mi stanie na przeszkodzie. Zresztą wolę być sama, niż narażać się na komplementy, które mi sprawiają przykrość.
 Gerald był trochę rozczarowany i zdumiony zarazem, ale nie zdążył odpowiedzieć pięknej kreolce, gdy nagle rozległ się huk, przeraźliwy krzyk i tętent kopyt aż zadrżała ziemia.
 — Dzikie ogiery! — krzyknął Maurice z trwogą w głosie.
 — Czy mogą one zrobić co złego? Wszak są to te same mustangi...
 — Tak, ale o tej porze roku okrucieństwem swem dorównują najstraszniejszym tygrysom.
 — Cóż więc mamy robić? — zapytała z lękiem kreolka, przysuwając się instynktownie do swego obrońcy.
 — Są dwa sposoby: pierwszy zostawić nasze konie i wleźć na drzewo, drugi — uciekać, co sił starczy, choć coprawda konie mamy pomęczone.
 — Więc puścimy się w drogę natychmiast?
 — Wolałbym, aby wierzchowce nasze odpoczęły trochę. Dzikie ogiery mogą nas nie zauwa-