Strona:PL Reid Jeździec bez głowy.pdf/81

 Gerald był zdumiony i patrzał na swą towarzyszkę z zachwytem. Po upływie kilku chwil zawrócił nagle i zawołał:
 — Miss Pointdekster, musi pani jechać dalej sama!
 — Co to znaczy? — zapytała Luiza, wstrzymując swego konia.
 — Dzikie konie okrążą wąwóz i mogą nas dogonić. Trzeba je stanowczo zatrzymać. Proszę nie pytać, w jaki sposób. Niema czasu na rozmowę. Widzi pani tam wodę! To staw. Proszę jechać w tym kierunku. Zobaczy pani tam ogrodzenie i bramę. Niech pani wjedzie do środka i zamknie za sobą wrota.
 — A pan co zrobi ze sobą? Ja się na to nie zgadzam.
 — Proszę być o mnie spokojną. Mnie grozi mniejsze niebezpieczeństwo, bo tylko mustang pani zwraca uwagę. Ale, na miłość Boską, proszę się pośpieszyć i nie zapomnieć co powiedziałem!
 Luiza nie wahała się dłużej i pomknęła naprzód we wskazanym kierunku.
 Maurice zawrócił na poprzednie miejsce, przeskakując ponownie wąwóz. Po drodze wyciągnął rewolwer, sprawdził szybko zamek i przygotował się do strzału, myśląc:
 — Trzeba im nie dać przeskoczyć wąwozu. Ten oto rudy ogier jest zapewne ich przewodnikiem.
 Rozległ się wystrzał i ogromny rudy koń wpadł w przepaść. Widząc śmierć towarzysza, cała caballada stanęła jak wryta i zaniechała dalszej po-