Strona:PL Reymont-Ziemia obiecana. T. 2 076.jpg

 — Bronek, o tem sza! My zjemy Borowieckiego nim się ugotuje!
 — Ja ci mówię, że wy go nie zjecie, on ma za sobą...
 Nie dokończył, bo wszedł do gabinetu jeden z urzędników.
 Był tak pomieszany i zestraszony, że bankier zerwał się z krzesła.
 — Panie prezesie, panie prezesie, ten łajdak co on zrobił, ten gałgan Tuszyński, ten!
 — Co zrobił? Mów pan ciszej, tutaj nie bóżnica!
 — On wczoraj zainkasował czterysta rubli i uciekł. Byłem w jego mieszkaniu, niema nic, zabrał rzeczy i w nocy pojechał! Pojechał do Ameryki.
 — Aresztować go, okuć w kajdany, wsadzić do kryminału, wysłać na Sybir! — krzyczał bankier, grożąc pięściami.
 — Ja to chciałem zrobić, chciałem już depeszować, chciałem dać znać policyi, ale że to wszystko będzie kosztować, to potrzebowałem upoważnienia od pana prezesa.
 — Niech kosztuje, niech ja stracę cały majątek, a tego złodzieja złapać, niech on zgnije w kryminale za moje czterysta rubli!
 — To może zaraz pan prezes każe otworzyć conto na tę sprawę.
 — Co to będzie kosztować? — zapytał już spokojniej.
 — Ja nie wiem, ale zawsze kilkadziesiąt rubli kosztować musi!
 — Co, co? Ja mam jeszcze dokładać do tego zło-