Strona:PL Reymont-Ziemia obiecana. T. 2 078.jpg

 — Prezes telefonował po mnie, a ja również się tutaj wybierałem.
 — Interes, co? to załatwimy go prędko, bo ja mam z panem pogadać w pewnej bardzo delikatnej sprawie.
 — Interes taki: Adler et Comp. potrzebuje wielkiej partyi wełny, zwrócili się do mnie o to. Ja wełnę mam, ale potrzebuję na nią pieniędzy.
 — Dam panu pieniędzy, zrobimy do spółki, dobrze?
 — A no jak zwykle, zarobimy na tem piętnaście procent.
 — Ile panu potrzeba?
 — Trzydzieści tysięcy marek, na Lipsk.
 — Dobrze, wyślę panu telegraficznie. Kiedy pan pojedzie?
 — Dzisiaj w nocy, za tydzień będę z powrotem.
 — Interes załatwiony! — zawołał wesoło bankier, odsunął się nieco od biurka, zapalił cygaro i długo przypatrywał się Weltowi, który gryzł gałkę laski, poprawiał binokle i również patrzył badawczo.
 — Jakże bawełna poszła? — zapytał pierwszy Grosglück.
 — Sprzedaliśmy połowę.
 — Wiem, wiem, zarobiliście podobno siedmdziesiąt pięć procent, a cóż z resztą?
 — Resztę sami przerobimy.
 — Fabryka rośnie?
 — Za miesiąc będzie pod dachem, za trzy umontują maszyny, a w październiku puszczamy w ruch.
 — Lubię taki pośpiech, to po łódzku, ślicznie! — dodał ciszej i uśmiechał się dyskretnie. — Borowiecki to mądry człowiek, ale...