Strona:PL Robert Montgomery Bird - Duch puszczy.djvu/251

—  233  —

mi się z dzieciakiem i oddałem ją pod opiekę pułkownikowi Bruce.
 — Jakto... więc Telie?...
 — Jest Klaryssą Iverton, a nie moją córką, bo ja córki nigdy nie miałem.
 — A zatem jej przypada majątek mojego stryja?
 — Więc gdybyś został kiedy jego dziedzicem... — zagadnął Atkinson.
 — Zwróciłbym go natychmiast prawej sukcesorce.
 — I zrobiłbyś niepotrzebne głupstwo, gdyż stryj, żałując popędliwości swojej, odwołał późniejszym testamentem darowiznę dóbr, a tylko przeznaczył Klaryssie cztery tysiące gwinei posagu.
 — Ależ ten drugi testament został zniszczony.
 — Bynajmniej... Patrz — mówił, dobywając zwitek pergaminu — oto ów dokument. Czytaj dodał, podniecając ognisko i rozpościerając pismo przed okiem Rolanda. — Testament, spisany podług wszelkich form prawnych.
 Roland zatopił wzrok z ciekawością w dokumencie. Był on spisany własnoręcznie przez Ralfa Forrestera, a czego się młodzian nigdy nie spodziewał, tchnął czułą tkliwością ku niemu i Edycie. Skończywszy czytanie, odezwał się do Atkinsona:
 — Uwolnij mię z więzów i oswobodź moją siostrę, a dam ci w darze piękną kolonię w dobrach mojego stryja i jeszcze pieniędzy tyle, ile będę mógł.
 — Dobrze to jest — rzekł tamten, zwijając