Strona:PL Robert Montgomery Bird - Duch puszczy.djvu/87

—  75  —

potrzymania, a sam naśladując przykład Natana, z tą samą co i tamten ostrożnością doczołgał się aż do miejsca, w którem leżał myśliwy.
 Poza wzgórzem był las tak bardzo rzadki, iż można było widzieć daleką przestrzeń okolicy, o ile temu nie przeszkadzała noc zapadająca. Na samym krańcu widnokręgu Roland dostrzegł kilka ciemnych postaci postępujących jedną linią za sobą, bez najmniejszego szelestu, ale dosyć szybko i dążących w kierunku miejsca gdzie nasi dwaj znajomi leżeli na czatach. Postaci tych było pięć, a Roland z łatwością rozpoznał w nich Indyan.
 — To są dzicy — szepnął do Natana.
 — Tak, Osagowie — odpowiedział kwakier i dodał zimno: — zamordują oni ciebie i twoje kobiety i obedrą z głów waszych czupryny, jeżeli nie zdołamy ich podejść.
 Ogień męstwa błysnął w oczach Rolanda i mimowolnie zacisnęły się jego pięści, jakby do walki.
 — Jest ich tylko pięciu — rzekł on — a konie nasze nazbyt są strudzone całodziennym pochodem, ażebyśmy zdołali uchodzić długo przed dzikimi.
 — Zgadzam się zupełnie na to, coś powiedział, tembardziej nie zdołamy uciekać z wystraszonemi kobietami przed tą gromadą wilków.
 — Nie będziemy więc próbowali ucieczki — zawołał Roland odważnie. — Od godziny suną się za nami te jadowite węże; znam tylko jeden sposób powstrzymania pogoni.
 — Bracie mój! Niema środka wstrzymania