71
lecał swym najbliższym uciekać od polityki, jak od zarazy, był obecnie w takim stanie podniecenia, że nie bał się — ani zarazy, ani polityki: pozostał we Florencji, w której panował i mór i rewolucja równocześnie. Porwała mu wówczas epidemja brata Buonarrota, który umarł na jego rękach[1]. W październiku 1528 r. brał udział w radzie nad obroną miasta. 10 stycznia 1529 r.
wybrany został do Kolegjum Nove di milizia dla prac nad ufortyfikowaniem miasta. 6 kwietnia został mianowany na przeciąg roku governatore generale i procuratore fortów Florencji. W czerwcu udaje się na inspekcję cytadeli w Pizie oraz bastjonów w Arezzo i Livorno. W lipcu i sierpniu był w Ferrarze, dokąd go wysłano dla zbadania słynnych urządzeń tej twierdzy i odbycia narady z księciem, znakomitym znawcą w rzeczach fortyfikacji.
Michał Anioł uznał, że najważniejszym punktem obronnym Florencji jest wzgórze San Miniato: postanowił wzmocnić tę pozycję bastjonami. Lecz, — nie wiadomo z jakiego powodu, — natrafił na opozycję ze strony gonfaloniera Capponi’ego[2], który zabiegał o to, aby usunąć Michała Anioła z Florencji. Podejrzywając Capponi’ego oraz partję Medyceuszów, że chcą się go pozbyć, aby przeszkodzić obronie miasta, zajął San Miniato i nie ruszał się już stamtąd. Lecz jego chorobliwa nieufność podchwytywała czujnie wszystkie te gawędy o zdradzie, krążące zazwyczaj w mieście oblężonem, a tym razem aż nadto uzasadnione. Capponi, jako podejrzany, został zastąpiony przez gonfaloniera Franciszka Carduc-
