Pragnieniem jego było, by po śmierci Wiktorji móc powrócić do Florencji i „złożyć na spoczynek wieczny swe kości znużone u boku ojca“[2]. Służąc jednak całe życie papieżom, chciał poświęcić ostatnie lata służbie bożej. Być może, że skłoniła go do tego przyjaciółka, że spełniał tem jej wolę ostatnią. Na miesiąc bowiem przed śmiercią Wiktorji Colonna, pierwszego stycznia 1547 r., breve Pawła III mianowało Michała Anioła prefektem i budowniczym Świętego Piotra, z władzą najwyższą w sprawach budowy. Zgodził się na to nie bez wahania. I nie nalegania papieża sprawiły, że siedemdziesięcioletni starzec wziął na swe barki najcięższe brzemię ze wszystkich, jakie dźwigał dotychczas, — poczuwał się do obowiązku, widział w tem misję Bożą.
„Wielu w to wierzy, — wierzę i ja, — że na to stanowisko powołał mnie Bóg, — pisał wówczas. — Mimo mej starości wielkiej, nie chcę go opuścić, pełnię bowiem
