Strona:PL Rolland - Żywot Michała Anioła.djvu/174

150

Chłód, osłabienie głowy i nóg uniemożliwiły mu tę przejażdżkę; powrócił tedy i zasiadł przy kominku w fotelu, na którym spoczywa o wiele chętniej, niźli w łóżku“.

 Był przy nim wierny Cavalieri.
 W przeddzień śmierci dopiero zdecydował się położyć do łóżka. Podyktował testament w pełnej przytomności ducha, otoczony przyjaciółmi, oraz służbą. Oddawał „duszę Bogu, a ciało ziemi“. Pragnął „powrócić bodaj martwym“ do ukochanej Florencji. — Poczem wstąpił

 ... po burzy
Straszliwej, w słodką przystań ukojenia^[1].

 Było to w piątek, 18 lutego, około piątej po południu^[2]. Skłaniał się dzień... „skłonem dla ostatniego“, który był dlań „pierwszym w spoczynku ostoi“^[3].
 Spoczywał wreszcie. Osiągnął cel pragnień swoich: wstąpił duszą szczęsną...
 ... tam, gdzie czas nie bieży.^[4]

1. Da l’orribil procella in dolce calma.
    Poezje CLII. (Staff, 285).
2. W piątek, 18 lutego 1564 r. — Przy śmierci byli obecni: Tomasso dei Cavalieri, Daniel da Volterra, Diomede Leoni, dwaj lekarze: Federigo Donati i Gherardo Fidelissimi oraz służący Antonio del Franzese. — Lionardo przybył do Rzymu na trzeci dzień dopiero.

3. De giorni mie’, ............
   L’ultimo primo in piu tranquilla corte.

    Poezje (CIX₄₁; Staff 179).

4. Beata l’alma, ove non corre tempo!

    Poezje LIX, Staff, 68.