Zwycięstwa Wellingtona, w początku zaś 1814 r. chór bojowy: Odrodzenie Niemiec. (Germanias Wiedergeburt.) 29 listopada dyryguje przed audytorjum królów kantatą patrjotyczną: Moment chwały (Der glorreiche Augenblick, na wzięcie zaś Paryża w 1815 r. komponuje chorał: Dokonało się! (Es ist Vollbracht). Te okolicznościowe utwory bardziej ugruntowały jego sławę, niż wszystkie pozostałe jego dzieła. Sztych Błażeja Hoefla według rysunku Franciszka Letronne i dzika maska, zdjęta z jego twarzy przez Franciszka Kleina w 1812 r. oddają prawdziwy obraz jego rysów w czasie Kongresu Wiedeńskiego. Rysem naczelnym w tej twarzy lwa, o szczękach zaciśniętych, wyżłobionej bólem i gniewem, jest wola, — wola napoleońska. Poznaje się człowieka, który, po Jenie, mówił o Napoleonie: „Jaka szkoda, że nie
Napoleona Wielkiego“ i dyrygował sam wykonaniem tego utworu w obecności Cesarza.
