ków; w tym kraju etykiety zwyczaj nakazywał tylko trzy salwy na powitanie rodziny cesarskiej. Policja zmuszona była położyć koniec manifestacjom. Symfonja wywołała entuzjazm nieopisany. Wielu z pośród słuchaczy płakało. Po koncercie Beethoven zemdlał ze wzruszenia; przeniesiono go do Schindlera; tu przeleżał w uśpieniu, nie zrzuciwszy ubrania, bez jadła, bez napoju całą noc i cały następny ranek.
Tryumf to byt przejściowy. Pod względem praktycznym rezultat tego tryumfu dla Beethovena był żaden. Koncert nie przyniósł żadnego dochodu. Położenie materjalne Beethovena nie uległo żadnej zmianie. Po tryumfie, jak przed nim, był
rządowi gminnemu miasta Wiednia, gdy 1. lutego 1819 r. upomina się o restytucję swoich praw opiekuńczych nad bratankiem. „Nawet znakomici pisarze, jak Weissenbach, byli zdania, że charakter mój wart jest, aby zajmować się nim w pismach“.
