chowska, muzyka do Meluzyny Grillparzera[1], do Odysseusza Körnera i do
- ↑ Przedmiotem jej jest legenda o rycerzu, który zakochał się w rusałce i popadłszy w jej niewolę cierpi na tęsknotę za wolnością. Poe-
Symfonji i nową uwerturę“. Szkicu tego nie odnaleziono nigdy. Tylko w notatkach jego czytamy:
„Adagio cantabile. — Śpiew religijny do Symfonji na dawnych motywach (Herr Gott dich loben wir — Alleluja) — bądź sam w sobie, bądź jako wstęp do fugi. Cechą tej Symfonji mogłoby być wprowadzenie głosów bądź w finale, bądź też już w samym adagio. Skrzypce w orkiestrze itd. dziesięciokrotnie pomnożone w ostatnich taktach. Wprowadzić głosy po jednemu; lub też w ostatnich taktach powtórzyć niejako adagio. Jako tekst do adagia — mit grecki, (lub) pieśń nabożna, do allegro — święto Bachusa“ (1818).
Widzimy, że zamknięcie chóralne pomyślane było wtedy dla Symfonji Dziesiątej, nie zaś dla dziewiątej.
Później wyrzekł, że w Symfonji Dziesiątej chce dokonać „pojednania świata nowoczesnego ze światem starożytnym, o co pokusił się Goethe w drugiej części Fausta“.
