Ta strona została przepisana.
wskutek zaziębienia zapadł na opłucną; zachorował we Wiedniu, powróciwszy z podróży, którą przedsięwziął był w porze zimowej dla zabezpieczenia przyszłości swego bratanka[1]. Przyjaciele byli daleko. Polecił bratankowi, aby mu przywołał lekarza. Nędznik ten zapomniał o poleceniu i przypomniał je sobie dopiero po upły-
- ↑ O ostatniej chorobie i śmierci Beethovena patrz artykuł doktora Klotz-Foresta w Chronique médicale z 1-go i 15-go kwietnia 1906 r. Wiadomości w tym przedmiocie dość dokładne dają Zeszyty rozmównicze, gdzie zapisane są zapytania doktora i opowiadanie własne doktora (Dr. Wawruch) które ukazało się p. t. „Aerzllicher Rückbick auf L. v. B. letzte Lebenstage w Wiener Zeitschrift w r. 1842. (Datowane jest z 20 maja 1827 r.).
Były dwie fazy choroby: 1) przypadłości płucne, co do których zdawało się, że ustąpiły szóstego dnia. „Siódmego dnia czuł się natyle dobrze, że wstał, chodził, pisał i czytał“; 2) zaburzenia żołądkowe i zaburzenia, mające źródło w wadliwym obiegu krwi. „Kiedy go ujrzałem ósmego dnia, był wynędzniały, całko-
